Tempora mutantur et nos mutamur in illis. Homo sum: humani nil a me alienum puto. Manifesta non eget probatione. Non scholae, sed vitae discimus. Non omnia possumus omnes. Nulla dies sine linea. Nil desperandum. Sapere aude. Nolite timere. Miser, qui numquam miser. Omne ignotum pro magnifico. Cura te ipsum. Si vis pacem para bellum. Concordia res parvae crescunt, discordia vel maximae dilabuntur. Vanitas vanitatum et omnia vanitas. Per scientiam ad salutem aegroti.

piątek, 27 grudnia 2013

sylwestrowe wspomnienie


Lat temu ponad dwadzieścia, Czechosłowacja. Za znajomymi znajomych wybrałam się do Pragi na ekumeniczne spotkania młodych w ramach Wspólnoty Taizé. Moja reakcja na Hradczany, Teatr Narodowy, Stary Rynek, Plac Wacława, Złotą Uliczkę, Daliborkę, Most Karola i przede wszystkim KATEDRALĘ była niezwykła. Zaczęłam, chodząc po ulicy, śpiewać po francusku, nieznane dziwne melodie, otwierałam usta a muzyka i słowa "brały się skądś", piękne, ciągle nowe. Francuskiego nie uczyłam się nigdy i słowa były jedynie francuskopodobne, ale płynęły nieprzerwanie dosyć długo. Sporo godzin spędzałam na samotnym włóczeniu się po mieście, jeżdżeniu metrem (ukončete prosím výstup a nástup, dveře se zavírají), patrzeniu, wchłanianiu i zapamiętywaniu. Natknęłam się na wystawę fotograficzną Josefa Koudelki! Kupiłam dwa jego albumy i plakat, mam do dziś.

Jeśli chodzi o modły, to najmilej wspominam siedzenie na podłodze w wielkim namiocie na Letnej i śpiewanie kanonów w tylu językach, ile grup z różnych krajów pod dachem :) Dostaliśmy teksty w kilku podstawowych językach, skorzystałam i śpiewałam po trochu w każdym ;) Wszyscy ludzie wokół byli mili, uprzejmi, serdeczni, niezwykłe w tak wielkim tłumie. Mieszkałam w jakimś bloku u rodziny, z nieznanymi wcześniej dziewczynami, chodziliśmy na obiady do jeszcze innej rodziny. Trochę biedna byłam z moim wegetarianizmem. "Gospodyni" kolegów zaskoczyła mnie, gotując specjalnie i tylko dla mnie zupę bez mięsa. Podrzucała mi też owoce. Wszyscy w biedną vege pakowali ciasto, "skoro nic innego nie możesz", wchłonęłam przez te kilka dni ilość nieprzyzwoitą :) Na Sylwestra wylądowaliśmy u jeszcze innej rodziny, piliśmy szampana i z balkonu oglądali imponujący pokaz sztucznych ogni, jak na zakończenie wojny światowej! Wtedy to była dla mnie kompletna nowość. Potem przemieszczenie na potańcówkę do jakiejś szkoły. Towarzystwo szalało, a ja przyglądałam się i wcinałam surówkę. Do rana przekimałam na szkolnych krzesłach i bladym świtem wybrałam się na noworoczną poranną mszę, w jakichś podziemnych garażach. Jako, że byłam w nielicznym gronie jedyną Polką, brałam czynny udział czytając przez mikrofon wszystkie teksty po polsku :)

Zostały zdjęcia, pocztówki i ciepłe wspomnienia, schemat praskiego metra, no i teraz post na blogu. I niepowstrzymany pociąg do Pragi.



7 komentarzy:

  1. To juz ponad 20 lat???!!!!

    Akurat w Pradze nie bylam wtedy, ale byla tam prawie cala nasza paczka, a ja tylko w lacznosci duchowej.
    A Prage pokochalam pare lat pozniej.
    Super, ze opisalas te wspomnienia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dosiu, to już 23 lata... Ja też jeszcze parokrotnie nie pokonałam silnego przyciągania Pragi :) A wspomnienia są silne nawet po latach.

      Usuń
  2. I znowu za rok będzie w Pradze....
    (Ja też kocham Pragę...)
    Ale jedyne zagraniczne spotkanie Taize, na które się wybierałam skończyło się stanem wojennym :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I pozdrawiam oczywiście :)

      Usuń
    2. Też Cię, Agajo, pozdrawiam :) Robisz piękne zdjęcia!

      No wiesz, spotkania są, tylko te latka lecą i się wiekowo nie łapię, RACZEJ :D Ale cieszę się, że było mi dane tam pojechać.

      Usuń
  3. Witaj!

    Wpadłam na chwilkę, co by życzyć Ci Szampańskiego Sylwka! (jeśli celebrujesz), a tak czy owak, dużo zdrowia, pomyślności, moc optymizmu oraz powodzenia wszelkich planów i marzeń, tych dużych i tych małych, ażeby raczkujący do Nas 2014 okazał się, w zgodzie z numerologią ("7" - połączeniem pierwiastka męskiego - 3 i żeńskiego - 4) lepszym dla całego świata, przyniósł pokój i harmonię! Za to warto trzymać kciuki zawsze, bez względu na wyznawane lub nie, religie. A więc dużo ciepła, radości, pogody ducha. Do Siego Roku, moja droga! :*

    Pozdrawiam cieplutko :*** :))))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Basieńko, dziękuję! Celebruję, a juści, we własnym wnętrzu, jak wszystkie zwyczajowe "święta" :) Wzajemnie, pokoju i harmonii wszelkiej, dla Ciebie i świata.

      Usuń