Włączam tv a tam grobowe miny, dramat, tragedia, pogodynki i prowadzący różne programy z minami jak na pogrzebie, zaraz ogłoszą żałobę narodową. A powód? Deszcz pada. Pochmurno. Słońce nie świeci. I tak całe dwa albo i trzy dni! No to rzeczywiście, nic tylko wpaść w głęboką depresję z tego powodu. Moje ciśnienie wbrew prawom natury skacze w górę zamiast opadać, wkurzona jestem i totalnie nie rozumiem tego zbiorowego lamentu i pretensji kierowanych w stronę Niebios. Czekam kiedy zaczną się masowe protesty, że w ogóle jesień i zima istnieją a słońce wieczorem zachodzi.
zrobilam to : http://otymsamymwinnymmiejscu.blogspot.de/
OdpowiedzUsuńi zapraszam
A dziękuję, pięknie, będę wpadać.
OdpowiedzUsuńWszystkiego dobrego na nowej blogowej ścieżce :)
Coś te grobowe klimaty nie chcą odpuścić.
OdpowiedzUsuńPiter, ja naprawdę myślałam, że znowu coś się stało, taką prezenterzy robili dołującą atmosferę (i teksty typu: no nie mamy dobrych wiadomości, itp.), a chodziło jedynie o kilka pochmurnych deszczowych dni.
UsuńPoza tym budzę się rano i tłucze mi się w głowie "święty święty święty pan bóg zastępów" bo znowu musiałam być w kościele na mszy, miesiąc po pogrzebie. Żałoby nie da się strząsnąć ot tak i już.