Tempora mutantur et nos mutamur in illis. Homo sum: humani nil a me alienum puto. Manifesta non eget probatione. Non scholae, sed vitae discimus. Non omnia possumus omnes. Nulla dies sine linea. Nil desperandum. Sapere aude. Nolite timere. Miser, qui numquam miser. Omne ignotum pro magnifico. Cura te ipsum. Si vis pacem para bellum. Concordia res parvae crescunt, discordia vel maximae dilabuntur. Vanitas vanitatum et omnia vanitas. Per scientiam ad salutem aegroti.

środa, 5 grudnia 2012

221


          "Choć słabł coraz bardziej, obecność rodziny i częste odwiedziny wiernych przyjaciół sprawiały mu ogromną radość. 4 grudnia ponownie zabrał się nawet do pracy nad Requiem, śpiewając fragmenty z przyjaciółmi. Jednemu z nich, swojemu uczniowi nazwiskiem Süssmayr, dał dokładne instrukcje, w jaki sposób należy je dokończyć, ponieważ był pewien, że nie będzie mógł zrobić tego sam.

           Tego dnia coraz bardziej opadał z sił. Umarł w nocy, o dwunastej pięćdziesiąt pięć. Był 5 grudnia 1791 roku. Ostatnią rzeczą, którą zrobił, było oddanie dźwięku bębnów w Requiem. Jego ostatnim tchnieniem była muzyka. W chwilę potem Wolfgang Amadeusz Mozart nie żył."

 Peggy Woodford "Mozart"
Autor: o
Etykiety: , , , ,

2 komentarze:

  1. Anonimowy6 grudnia 2012 12:12

    Beatko,
    tym postem dałaś wyraz uszanowania pamięci daty śmierci Mozarta.

    Byłem, przy dwóch śmierciach.
    W obu przypadkach ludzie byli w malignie
    a później (po podaniu środka narkotycznego) mieli już tylko symptomy umierania, a potem objaw zgonu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. xbw13 grudnia 2012 11:37

      Kiedyś może wreszcie wybiorę się na tę nocną mszę do Poznania, może w 2015 po konkursie chopinowskim?

      Usuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)