środa, 23 stycznia 2013
metafora i różności
Na pewno to znacie, niewidomi dotykają słonia. Każdy inną jego część. I oczywiście dochodzą do odmiennych wniosków. Uważają, że słoń jest jak: ściana (po dotknięciu boku słonia), wąż (trąba), drzewo/kolumna (noga słoniowa), wachlarz (ucho), lina (ogon), oszczep (kieł). Bardzo mądra metafora. Niestety znajduje zastosowanie nazbyt często. I nie trzeba być niewidomym, by się strasznie mylić. Zwłaszcza jeśli ktoś nas świadomie i z premedytacją w błąd wprowadza, z różnych powodów i z różnymi intencjami.
Jak bardzo ludzie, którzy znają nas "trochę" mylą się w ocenie nas? Jak wiele stron mamy i ile z siebie i z której strony siebie pokazujemy? Ile warstw mamy, ile z nich jesteśmy w stanie z siebie zdjąć i pokazać światu?
Obalę mit. Wcale tak dużo nie czytam, to tylko złudzenie. Kiedy urodziłam syna mego Ukasza, pobiłam rekord i przeczytałam ponad setkę książek w rok z górką, teraz czytam jakieś 60-80 rocznie, w tym kryminały, ale te najlepsze :) Nieustająco ZAMIERZAM czytać więcej, ale nie wychodzi. Dobiła mnie Krystyna Janda. Dawno temu przeczytałam jej książkę "Tylko się nie pchaj" (Janda opowiada, Bożena Janicka słucha i notuje). Ona w młodości czytała dwie książki dziennie. Takiego tempa nie osiągnę. Ale każdy jest inny i nie powinno się zestawiać siebie z innymi na siłę. Bohater "Rozpaczy" Nabokova mówi: " Od końca 1914 do połowy 1919 roku przeczytałem dokładnie tysiąc osiemnaście książek. Prowadziłem ewidencję." To tylko fikcja, ale myślę, że są jemu podobni w realnym życiu. Nie chodzi o liczbę, którą można się pochwalić, ale o zdobytą tym sposobem rozległą wiedzę. Czysta przyjemność pogadać sobie z kimś oczytanym, czyż nie?
Takie tam, niespokojne pragnienie* z tym czytaniem. A przecież stokroć lepiej się powstrzymać niż lgnąć do wszystkiego, czego się pragnie*. Nie można przeskoczyć przez wszystkie własne ograniczenia. I nie dotyczy to tylko czytania.
* Lao Tsy
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Ojej jaka prawda z tym słoniem :) zwłaszcza pod tym kątem, ile piszemy o sobie na blogach. Mąż koleżanki mówi jej zawsze, żeby się nie przejmowała i pisała co chce, bo i tak jedna na dziesięć osób zrozumie, o co jej chodziło :)
OdpowiedzUsuńA książki, ja sobie postawiłam cel w tym roku, żeby przeczytać więcej niż w minionym. I nie wiem, ile przeczytam, nie o to chodzi. Chodzi o to, że mam jakiś cel, celik taki, punkt zaczepienia, by jakoś poukładać ten kolejny rok. Muszę po prostu mieć jakiś cel, bo gdy go mam, jest mi jakoś lepiej.. A na ten rok mam w sumie dwa :) i przyznaję, że styczeń już prawie cały minął mi uśmiechnięcie :) i po raz pierwszy od lat poczułam coś na kształt optymizmu :)
Tak, nie da się poznać osoby patrząc na nią tylko z jednej strony, na przykład blogowej.
UsuńKinga, dobra metoda, cel i realizacja, same korzyści, zwłaszcza, jeśli przy okazji można przegonić sąsiada ;)
No to żeby kształt się wyłaniał coraz ostrzejszy i przestał być "coś na", w końcu nie wszystko powinno osnuwać się mgłą.
To prawda, nie da sie poznać osoby patrzac na nią tylko z jednej strony, ale czasem nie o to chodzi. Czasem ta jedna strona dla szkiełka i oka ważniejsza, niż wszystkie konstelacje na niebie. Bo te z - nieba - nie dotkniesz, a te przyziemne wystarczy wyciągnąć rękę i co w zasięgu - sięgamy. Myślę, ze to trochę tak, jak ze słuchaniem muzyki: wcale nie musimy analizować partytury, studiować realiów epoki i faktów z biografii kompozytora, by wzruszyć się pięknem muzycznego dzieła. Ledwie zzasłyszaną melodią takze możemy wzbogacić własne wnętrze. Gdy przy okazji mozemy tym bogactwem dzielic sie z innymi, czyż nie bogacimy się wtedy wszyscy?
OdpowiedzUsuńCzasem jest tak, że to co widoczne, wcale nie jest dla nas miłe, atrakcyjne i zachęcające do podjęcia próby poznania tego, co z innych stron.
Usuń